Hz. Ebû Hûreyre (ra)’tan:
Rasûlullah (sav) buyurdu ki:
{Men temesseke bi sünneti înde fesâdi ümmeti felehu ecru mieti şehîdin.}
{Ümmetimin fesâdı vaktinde kim benim Sünnet’ ime temessük ederse!
O’na şehîd ecri verilir.}
TARİHE BAKIYORUM,
AKLIMI ETKİLEYİCİ
BİR ÖRNEK GÖRÜYORUM.
Hz. Ali (ra) dedi ki:
{Hz. Fâtıma (ra), eli ile değirmen taşı çekmekten rahatsızlandı.
Bu rahatsızlık sebebiyle, Hz. Âişe (ra), vasıtasıyla babasından bir yardımcı talep etti.
Bunun üzerine Peygamberimiz (sav), evimize teşrif etti.
Biz de döşeklerimize yatmıştık, kalkmaya davrandık.
Ama müsaade etmedi.
Örtünün üzerinde ikimizin arasına oturdu.
Göğsümün üzerinde ayağının soğukluğunu hissediyordum.
Buyurdular ki:
Size, istediğinizinden daha hayırlısını öğreteyim.
Geceleyin, her ikiniz de yatağınıza yattığınızda;
33 defa Subhânallâh,
33 defa Elhamdulillâh,
33 defa Allâh-u Ekber deyin.
Ben, bu tesbihâtı hiç terketmedim.
KENDİSİNE:
Sıffîn gecesinde de mi? Dediler.
Sıffîn gecesinde de! Cevâbını verdi.”
SAVAŞ GÜNÜNDE BİLE!
NASIL BİR PEYGAMBER MUHABBETİ?
EHL-İ KÜFRÜN,
SALDIRILARINI ARTIRDIĞI BU GÜNLERDE,
ESİP, YAĞIP, GÜRLEYİP ve HAMÂSÎ NUTUKLAR
ATARAK DEĞİL!
EVİMDE, DÜKKÂNIMDA, TARLAMDA;
Hz. ALİ (ra), EFENDİM GİBİ,
KESİNTİSİZ ve HİÇ TERK ETMEYEREK
BİR SÜNNET İLE
BEN DE:
ÖZDEŞLEŞEBİLİRİM, AYNİLEŞEBİLİRİM,
Ve HEMHÂL OLABİLİRİM.
BİR SÜNNET’E DE,
BEN SAHİP ÇIKABİLİRİM.
DUYARLILIK ve HASSASİYYET BUDUR.
BELKİ,
HÜRMETİNE HÜKM-Î ŞEHÎD DE OLABİLİRİM.
{VE İTTEBA’NÂ RASÛLE}
O RASÛL’E Kİ:
GÖNÜLDEN BİR MUHABBET İLE
ARDINCA YÜRÜYEREK
Ve İZİNE BASARAK İTTİBÂ EDİYORUM.
O SÜNNETLER Kİ!
HİKMET’TİR.
VAHY-İ GAYR-İ METLÛV’DUR.
YÜCE ALLÂH’IM!
BİZİ;
HABİBULLÂH’INA, İTTİBÂ İLE ŞEREFLENDİR.
BİZİ;
HABİBULLÂH’ININ SÜNNET’İNE, İKTİDÂ İLE ŞEREFLENDİR.
ÂMÎN. ÂMÎN. ÂMÎN.
Mehmet TÜRKOĞLU.
Comments